Blas de Sebaste | |||||
---|---|---|---|---|---|
300 -
| |||||
Vida | |||||
Nacimientu | Sivas, sieglu de III | ||||
Llingua materna | griegu | ||||
Muerte | Sivas, 316[1] | ||||
Causa de la muerte | decapitamientu | ||||
Oficiu | sacerdote, médicu, anacoreta | ||||
Trabayos destacaos | Blessing of the Throats (en) | ||||
Santoral | |||||
3 de febreru, Blasiusmass (en) y 3 de febreru | |||||
Creencies | |||||
Relixón | Ilesia Católica[2] | ||||
Blas de Sebaste (armeniu: Սուրբ Վլասի, Soorp Vlasi; griegu: Άγιος Βλάσιος, Agios Vlasios; veneráu como san Blas, foi un médicu, obispu de Sebaste (Sebastensis armenorum) n'Armenia (actual Sivas, Turquía), y mártir cristianu. Fixo vida eremítica nuna cueva nel monte Argeus, que convirtió na so sede episcopal. Foi torturáu y executáu na dómina del emperador romanu Licinio, mientres les persecuciones a los cristianos de principios del sieglu IV.
El so cultu espardióse per tou Oriente, y más tarde per Occidente. Na Edá Media, llegaron a contabilizase solamente en Roma 35 ilesies so la so advocación. La so festividá celébrase 3 de febreru nes Ilesies d'Occidente y el 11 de febreru nes d'Oriente.[3]
Considérase patronu de los enfermos de gargüelu (farinxe) y de los otorrinolaringólogos.[4][5] Tamién ye patronu de la República del Paraguay, d'abondes llocalidaes españoles y de Dubrovnik (Croacia). Nesta ciudá, la so festividá ye emblemática y cuasi milenaria (remóntase a lo menos al añu 1190) ya incorporóse en 2009 a la llista del patrimoniu cultural inmaterial de la Humanidá de la UNESCO.[6]
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes Blas
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes Skrobonja
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes Til